Verantwoordelijkheid: ‘Héb je gekozen? Of bén je gekozen?’
Je hebt het vast wel eens meegemaakt: iemand geeft je een rotgevoel door iets wat hij doet of zegt, maar in het moment zelf reageer je er niet op. Achteraf denk je misschien: “Had ik maar ‘dit gezegd’, of ‘zo gedaan’…”. Maar je bent te laat: het is al gebeurt. En zo loop je nog een aantal dagen te piekeren over de situatie, zie je het nog een keer voor je en komen het gevoel en de emoties die ermee gepaard gaan nog eens omhoog. Niet zo leuk…
Feitelijk sta je op dat moment toe dat iemand anders over jouw grens heen gaat. En belemmer jij jezelf de tijd te nemen om naar je gevoel te gaan en op een bewuste manier te reageren. Maar hoe komt dat? Waarom staan we het toe dat iemand onze grenzen overtreedt?
Misschien… omdat je het niet hebt geleerd? Omdat je niet weet hoe je op een positieve, liefdevolle manier jouw grenzen hebt leren stellen en duidelijk hebt leren zijn over wat je wel en niet acceptabel vindt? Omdat jij je er niet of onvoldoende bewust van bent dat alleen jij verantwoordelijk bent voor de manier waarop je reageert? Of omdat je niet aanwezig was, waardoor de kans op een bewuste reactie al voorbij was voordat je er erg in had? Niet iedereen heeft van huis uit geleerd om uiting te mogen geven aan gevoel, laat staan ernaar te handelen. Vaak leren we gedurende onze opvoeding al om ons te conformeren aan opgelegde verwachtingen en om mee te gaan in diepgewortelde patronen. Maar… waarom? Waarom doen we dat en waarom zouden we dat (blijven) doen?
Als kind ben je veelal nog onbevangen en sterk verbonden met de natuur. Je bent vrij om te spelen, creatief te zijn en uiting te geven aan gevoelens en emoties. Als we ouder worden raken we soms die natuurlijke inspiratie kwijt, en leren we om verantwoordelijk te zijn en verantwoordelijkheid te nemen. Op een gegeven moment gaan veel mensen gebukt onder die verantwoordelijkheid. Het is echter niet de verantwoordelijkheid zelf waaronder ze gebukt gaan, als wel het gegeven dat ze uit contact zijn geraakt met zichzelf, met wat ze voelen en wat ze nodig hebben: datgene waar energie van gaat stromen.
Het contact maken met jezelf – met je innerlijk vuur – is heel belangrijk voor het stellen van je grenzen. Dat innerlijke vuur is namelijk wie jij werkelijk bent; dat is jouw leiding, jouw passie. Het innerlijke vuur kun je heel goed zien bij jonge dieren. Ze zijn speels en onvermoeibaar, hebben veel energie en dagen zichzelf en anderen steeds opnieuw uit om te spelen. Zij laten zich niet belemmeren door gedachten, opgelegde verantwoordelijkheden of verwachtingsvolle patronen. En wanneer dat innerlijk vuur brand, jij in contact bent met jouw ware zelf, dan groeit dat innerlijke vuur uiteindelijk naar jouw innerlijke kracht.
Het komt nogal eens voor dat het innerlijk vuur ergens gedurende een leven wordt geblust, of op een lager pitje komt te staan. We weten dan niet (meer) wie we zijn, waar we warm voor lopen, waar we voor staan en wat onze grenzen zijn. En al helemaal niet hoe we die grenzen het meest handig kunnen communiceren. We leven het leven op de automatische piloot binnen het ontwikkelde referentiekader en de verwachtingen en patronen nemen het stuur over. Ons innerlijke vuurtje brandje nauwelijks of niet meer en daarmee missen we onze innerlijke power om (bijvoorbeeld) grenzen aan te geven. Ons energieniveau raakt uit balans en je kunt jezelf de vraag stellen: Héb ik gekozen? Of bén ik gekozen? Hmmmm… Interessante vraag…
Verantwoordelijkheid: ‘verantwoord’, ‘antwoord’, ‘woordelijk’…
Verantwoordelijkheid: het woord heeft nogal wat in zich… Interessant als je dat ziet in het licht van ‘keuzes maken’. Wees eens eerlijk naar jezelf… En vraag jezelf eens af: maak ik de keuzes die ik maak op een verantwoordemanier naar mezelf toe? Ben ik zelf vol vertrouwen in mijn keuze? Of ben ik mezelf vooral naar anderen aan het verantwoorden over de keuze die ik maak? Welk antwoord geef ik mezelf als ik een keuze maak? Durf ik eerlijk te zijn naar mezelf? Of kies ik liever voor de veilige (tussen)weg? En hoe woordelijk neem ik de keuzes die ik maak? Zeg ik vooral tegen de buitenwereld dat ik een keuze heb gemaakt, maar blijkt de realiteit niet altijd zo te zijn? Of durf ik een gemaakte keuze te doorleven, ervoor te gaan en te staan en de consequenties ervan te ondergaan?
Zhineng Qigong is in ons leven een mooie bron om voor jezelf: voor je lichaam, je energie en je geest te zorgen. De meditatieve oefeningen en langzame bewegingen helpen je naar binnen te reizen en je innerlijke vuur te ontmoeten. Het leert je respect te hebben voor wat jou energie geeft en voor wat jij nodig hebt. Dat je grenzen stelt in datgene wat je energie wegneemt. Doe je dat niet, of onvoldoende, dan raakt je systeem uit balans en ondermijn je jezelf. Maar hoe maak je nou die vertaalslag van datgene wat je beoefent in de Zhineng Qigong – zoals ‘leven vanuit je onderbuik’, ‘het voelen van de leegte en stilte in jezelf’, het benutten van het ‘new point of life’, de ‘aandacht naar binnen gericht’ – naar je dagelijkse leven? Hoe neem je de Qi-state na je beoefening mee de dag in?
Simpelweg door de verantwoordelijkheid te nemen, bewust te zijn en de kansen die dat biedt te benutten. Zo simpel is het! Kortweg betekent het dat je bewust de keuze maakt om dingen (anders) te doen. Dat je bewust de keuze maakt om hiervoor de verantwoordelijkheid te nemen en bewust de keuze maakt om deze kans te benutten. Want dan HEB je gekozen! (En ben je niet gekozen, door bijvoorbeeld de omstandigheden, door opgelegde verwachtingen of diepgewortelde patronen.)
Je hebt namelijk iedere dag, iedere seconde de mogelijkheid om – vanuit je bewuste bewustzijn – de tijd te nemen om naar je gevoel te gaan en daarnaar te handelen. Dat is niet altijd wat we gewend zijn, en om het makkelijk voor jezelf te maken kun je een ‘ezelsbruggetje’ gebruiken dat eenvoudig is toe te passen in het moment dat je graag een bewuste keuze wilt maken, maar het nog niet gebruikelijk is om dit op een heel bewuste manier te doen. Gebruik het als een mantra: STOP – LET OP – RELAX – REAGEER.
Probeer maar eens! Ik wens je veel verantwoordelijkheid..
Rianne Brouwer-Mulder
Films 
Evenementen
Tips 
Inspiratie