Hoe beoefen jij Zhineng Qigong?

Hoe beoefen jij Zhineng Qigong?

Het begeleiden van studenten op hun weg met Zhineng Qigong maakt dat ik een rijk leven heb. Ik ontmoet veel personen die bereid zijn om anders in het leven te staan en open staan voor transformaties.

De basistheorie van Zhineng Qigong – de Hunyuan Heelheid Theorie – beschrijft dat er drie substanties zijn waarmee wij werken: materie (lichaam), energie (Qiveld) en informatie (bewustzijn, Yiyuanti). Deze drie wisselen uit, vullen elkaar aan, houden elkaar in balans.

Is het nodig om altijd met alle drie substanties actief te werken of kan informatie het lichaam transformeren zonder dat dat het lichaam fysiek beweegt? Het ervaringsbericht van Henk van Straaten laat zien dat je op verschillende manieren bezig kunt zijn met Zhineng Qigong en dat je regelmatig stil mag staan bij de vraag of je huidige ‘oefenstyle’ nog bij jou past.

Veel leesplezier, Anne

Ervaringsbericht Henk van Straaten:

‘In november 2018 kwam ik terug uit China, waar ik twee maanden intensief Zhineng Qigong beoefend had in het Hexianju Center op Hainan. Niet alleen de dagindeling was intensief, met gemiddeld 6 uur per dag oefeningen op niveau 1 en 2, maar ook mijn innerlijk proces daar was intensief. In het qi veld van het Hexianju Center kreeg ik door onzekerheden en angsten heen inzicht in oude blokkades en ging er een nieuw groter geheel in het universum voor mij open: ik had de ervaring dat ik zowel mij daarvoor opende als daarin opgenomen werd. Ik kwam rijker thuis.

Eenmaal thuis zette ik de beoefening van Zhineng Qigong door. Ik begon elke dag met een uur oefeningen. Ik mistte al snel het qi veld van het Hexianju Center, waarin ik me zo omhuld had gevoeld. Thuis had ik alleen mijzelf om het qi veld op te bouwen. Toch ervaarde ik de oefeningen als fijn en zette ik door. Maar in januari 2019 begon er iets in mij te wringen. Het gebeurde een paar keer dat ik door de oefeningen licht in mijn hoofd werd. Eenmaal brak ik de oefeningen af omdat ik me daardoor niet helemaal lekker voelde. Uiteindelijk kwam er een moment in januari dat ik de beoefening helemaal stop zette. Ik moest even pauze nemen.

De volgende maanden deed ik geen oefeningen. Mijn ontwikkeling ging eerder de andere kant op: mijn gevoel dat ik even helemaal afstand moest nemen van Zhineng Qigong werd steeds sterker. Ergens in het voorjaar besloot ik om ook mijn stageplek bij de lerarenopleiding Zhineng Qigong, waar ik in een eerder stadium om verzocht had en waarnaar ik uitgekeken had, af te zeggen. Mijn neiging om overal afstand van te nemen werd sterker: ik kreeg de behoefte om een tijdje afscheid te nemen van alles wat in mijn leven vaste vorm had. Ik had het sterke gevoel dat ik het nodig had om even overal vrij van te zijn. Ik was benieuwd wat er dan zou gebeuren. Ik besloot om mijzelf vanaf de zomer een half jaar volledig vrij te geven – ik had op dat moment een invalbaan. De vorm die dat kreeg was een reis met een camperbusje door Spanje en Portugal.

In december 2019 keerde ik daarvan terug. Uiteindelijk is het nu januari 2020 en moet ik bekennen dat ik het hele afgelopen jaar geen fysieke oefeningen van Zhineng Qigong gedaan heb. Dat wil niet zeggen dat ik niet met Zhineng Qigong geleefd heb. Tijdens mijn verblijf in China zijn – door de talloze dagelijkse manieren van reciteren en zingen – de acht verzen voor mij een innerlijke mantra geworden waarop ik op elk moment van de dag en nacht kan terugvallen. Het is wonderlijk om te ervaren hoe de acht verzen voor mij een manier zijn om telkens weer mijn verbinding met mijzelf en het universum te herstellen als ik die ben kwijtgeraakt.

Dat wil niet zeggen dat het afzien van fysieke beoefening van Zhineng Qigong voor mij vanzelf ging. Ik heb een jaar lang last gehad van een denkbeeldig iemand, die regelmatig achter mij stond en mij op de schouder tikte met de vraag: ‘Moet jij geen qigong oefeningen doen?’ Iets in mij voelde zich schuldig over het feit dat ik geen oefeningen deed en ik begreep het ook niet. Waarom deed ik geen oefeningen meer, terwijl die mij de voorafgaande jaren zoveel hadden gebracht? Toch bleef ik vasthouden aan mijn overheersende gevoel, dat zei dat oefeningen niet aan de orde waren.

Na een aantal maanden reizen door Spanje en Portugal kon ik voelen dat zich in mij opnieuw, net als in China, een nieuwe laag van leven geopend had. Die nieuwe laag liet zich niet zo maar thuis brengen. Na een paar weken thuis werd ik ziek. Hoge koorts, afgewisseld met enorme kou, vertelde mij dat blokkades weggebrand werden om zo de daarin opgeslagen kou vrij te laten. In die dagen lag ik veel in bed, te mijmeren omdat alles, dat op ‘iets doen’ leek, teveel was. Tijdens een van die mijmeringen snapte ik opeens waarom ik een jaar lang geen fysieke oefeningen gedaan had.

De vier jaren van beoefening van Zhineng Qigong hadden tot en met China veel in mij losgemaakt. Steeds opnieuw leverde de fysieke beoefening mij ervaringen en inzichten op, waarmee ik dieper in mijzelf kwam. Maar voor mij werkte dat tot op een bepaalde laag in mijzelf. Nu, een jaar na het stil leggen van mijn fysieke oefeningen, zie ik achteraf dat er tot dan toe een te hoog gehalte van ‘mijn best doen’ in mijn oefeningen heeft gezeten. Ik snap nu dat ik, door mijn best te doen, datgene wat zich in mij wilde voltrekken eerder dwarsboomde dan de ruimte gaf die het nodig had. ‘Mijn best doen’ is een vorm van hardheid naar mezelf, die de doorstroming van qi eerder vastzet dan vrij laat. Om van ‘mijn best doen’ af te komen, moest ik de uitvoering van mijn fysieke beoefening voor onbepaalde tijd helemaal stil leggen.

Achteraf ben ik heel blij dat ik mijn intuïtie heb gevolgd en ondanks knagende gedachten en vage schuldgevoelens daaraan heb vastgehouden. Ik beschouw mijn intuïtie als mijn verbinding met mijn yiyuanti, die mij zei te stoppen met oefeningen. En ik zie de knagende gedachten en vage schuldgevoelens over dat ik iets deed wat niet mocht als inhouden van mijn referentiekader, die eraan toe waren om geneutraliseerd te worden.

In de maanden na mijn terugkeer uit China voelde ik me niet altijd fit en gezond. De huisarts constateerde een lichte bloedarmoede en schreef mij ijzerpillen voor. Dat klonk mij vertrouwd in de oren: ik heb een glutenallergie en een lange geschiedenis met bloedarmoede. Steeds als ik mij niet voldoende aan mijn dieet hield – en dat was lastig in China – was bloedarmoede het gevolg. Ik heb de pillen een tijdje geslikt en daarna voelde ik me weer oké. Nu, een maand na mijn thuiskomst van mijn rondreis door Portugal en Spanje, voel ik me opnieuw niet fit en gezond. Maar ik heb me behoorlijk strikt aan mijn dieet gehouden. Ik besef nu dat dit ergens anders vandaan komt. Ik heb tijdens de reis in mijzelf een nieuwe laag van leven blootgelegd, en dat maakt kwetsbaar. Die nieuwe laag is nog niet geïntegreerd, heeft nog geen bescherming, die moet nog ontwikkeld worden. Ik vraag me nu af of vorig jaar niet hetzelfde aan de hand was. Mijn bewustzijn stond daar toen nog niet voor open, nu wel. Vorig jaar heb ik na terugkomst mijn oude manier van leven weer opgepakt, nu merk ik dat ik dat niet meer kan. Mijn lichaam en energiesysteem kan dat niet meer. Ik ervaar dat ‘leven vanuit een nieuwe laag in mijzelf’ van mij vraagt dat ik mij opnieuw verhoud tot alles wat ik doe. Dat houdt in dat ik moet erkennen dat ik soms te snel of te hard ga voor mijn nieuwe zelf en veel vaker rustmomenten moet nemen.

Dit maakt volgens mij duidelijk wat het belang is van bewustzijn bij het beoefenen van Zhineng Qigong. Zhineng Qigong is geen systeem dat iedereen hetzelfde voorschrijft of waarin iedereen hetzelfde doet, maar een weg waarlangs iedereen zich individueel kan ontwikkelen. Voor die ontwikkeling heb je bewustzijn nodig. De beoefening vraagt dat je in de oefening bewust aanwezig bent. Bewust van zowel de oefening als van jezelf in die oefening en het effect dat de oefening op je lichaam, je energie en je informatiesysteem heeft. Wat voor de één goed is, kan voor de ander een negatief uitwerken. Daarom is het zo belangrijk jezelf te blijven zien in de beoefening van Zhineng Qigong en verantwoording te nemen voor wat je in die beoefening ervaart. Het volgen van de intuïtie lijkt daarbij een weg om het verschil tussen yiyuanti en het referentiekader op het spoor te komen. Het is daarbij wel van belang om intuïtie niet te verwarren met wensdenken. Want wensdenken is altijd onderdeel van het referentiekader.’

Henk van Straaten – 2020